سایت مهندسین و دانشجویان عمران
فایلهای کاربردی مهندسی عمران
سایت مهندسین و دانشجویان عمران
فایلهای کاربردی مهندسی عمرانکیفیت و کمیت آب مصرفی در اختلاطهای بتنی
آب یکی از مهمترین عناصر تشکیل دهنده بتن می باشد که کیفیت و کمیت آن تأثیرات ویژه ای را در خصوصیات بتن تازه، در حال اجرا و سخت شده نمایان میسازد.
میزان
آب در بتن معمولاً با نسبت وزنی آب به سیمان
(w/c) نمایش داده میشود که w
معرف وزن آب و c معرف
وزن سیمان است. معمولاً برای رسیدن به مقاومتی مشخص و دوام مناسب، نسبت آب به سیمان
در مخلوط محدود میگردد از طرفی باید در مخلوط به اندازه کافی دوغاب سیمان موجود باشد
تا علاوه بر پوشش سطحی دانه ها کارائی مناسب را نیز
در اختلاط ایجاد نماید
همانطوریکه میدانید ریزدانه ها به علت داشتن سطح مخصوص بالا آب بیشتری نیاز داشته و درشت دانه ها که سطح مخصوص کمتری دارند آب کمتری نیز جهت پوشاندن سطح خود مطالبه مینمایند. لذا دانه بندی مصالح سنگی(توزیع اندازه ذرات و پیوستگی آنها) و نیز شکل دانه ها باتوجه به گستردگی سطح آنها در تعیین مقدار آب بهینه اختلاطها بسیار حائز اهمیت میباشد. شکل دانه ها نیز با توجه به تأثیر در کارائی بتن میتواند سبب افزایش یا کاهش آب مصرفی در اختلاط گردد. (دانه های گردگوشه بر خلاف مصالح شکسته در بتن روانی و کارپذیری بهتری داشته و عملاً با آب کمتر روانی بیشتر تولید مینماید(.
بخشی از آب مصرفی در اختلاطهای بتنی درون دانه های سنگی نفوذ مینماید. این مقدار آب از چرخه واکنش های شیمیایی(ترکیب با سیمان) و تأثیر در روانی و کارائی بتن حذف میگردید و میزان آن به بافت و جنس مصالح سنگی، تخلخل سنگدانه ها و لوله های موئین و نیز حجم مصالح سنگی در اختلاط بستگی دارد و جذب آب مصالح نامیده میشود. دانه هایی که حفره های آنها از آب پر میشود مصالح اشباع با سطح خشک (S.S.D) نامیده میشوند.
قسمت دیگری از آب که در ساخت بتن مصرف میشود(حدود 25 درصد وزنی سیمان ) جذب ذرات سیمان شده و در واکنش شیمیایی (هیدراتاسیون) بکار گرفته میشود.
علاوه بر تأثیر مقادیر کمی آب بر خصوصیات کیفی بتن، ویژگیها و مشخصات شیمیایی آب نیز در ساخت بتنی مقاوم و با دوام مؤثر میباشد، مصرف آب فاقد مشخصات میتواند زمان گیرش سیمان را به تأخیر انداخته و بتن را دیر گیر نماید و گاهاً تا 30 درصد افت مقاومت را سبب گردیده و خوردگی و زوال تدریجی آرماتور را بدنبال داشته باشد و همچنین مصرف آب نامناسب میتواند سطح نهایی بتن را لکه دار نماید.
استانداردها تصریح مینمایند : آبی که باعث شود افت مقاومتی بیش از 10 درصد در بتن ایجاد شود(نسبت به بتن با ویژگیهای مشابه منتهی با آب خالص) برای بتن مناسب نیست.
در ارتباط با احداث سازه های مجاور دریا باید توجه داشت که آب دریا حدوداً دارای 5/3 درصد نمک، شامل کلرورها، سولفاتها... است و بتن ساخته شده با آن 15 درصد افت مقاومت نسبت به نمونه مشابه ولی با آب خالص دارد، از طرفی کلر موجود در آب دریا موجب خوردگی میلگردها در طول زمان میشود. بنابراین استفاده از آب دریا در ساخت بتن آرمه مجاز نیست و فقط می-توان از آن در موارد اضطراری و به صورت محدود در بتنهای غیر مسلح استفاده نمود.بطور کلی میتوان گفت آب بکار رفته در ساخت بتن باید پاک و عاری از هرگونه ناخالصی باشد یا به عبارت دیگر قابل شرب باشد.
